Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
póty — «zaimek przysłówkowy określający trwanie czynności do chwili, w której zaczyna się inna czynność, często będąca skutkiem tej pierwszej; używany zwykle w zespołach spójnikowych (np. póty… aż…, póty… póki…); dopóty» Póty siedzieli w ogrodzie, póki… … Słownik języka polskiego
póki — «spójnik wskazujący na ograniczenie czasu trwania czynności lub stanu wymienionych w zdaniu nadrzędnym; dopóki» Pracował, póki mógł. Ucz się, póki jesteś młody. Odejdź, pókim dobry. Zastanów się, póki czas. Póki będziesz zdrowa, to wszystko… … Słownik języka polskiego
dopóki — 1. «do końca czasu, w którym coś trwa, jak długo coś trwa, do jakiegoś czasu, póki» Dopóki była zima, spalano dużo węgla. Nie pozwolę na to, dopóki żyję. ∆ Dopóki dopóty a. póty (dla zaakcentowania jednoczesności trwania czynności, stanów lub… … Słownik języka polskiego
dzban — m IV, D. a, Ms. dzbannie; lm M. y «duże naczynie zwykle zwężone u góry, z jednym uchem lub z dwoma, czasem z dziobkiem, dawniej naczynie użytkowe, dziś dekoracyjne; zawartość tego naczynia» Dzban gliniany, cynowy. Dzban miodu. Dzban na wino.… … Słownik języka polskiego
nosić — ndk VIa, noszę, nosićsisz, noś, nosićsił, noszony 1. «trzymając coś w rękach, na plecach lub w inny sposób, chodzić z tym (długo lub wielokrotnie); dźwigać» Nosić bagaże, paczki, skrzynie, toboły, walizki, ciężary. Nosić coś na plecach, na… … Słownik języka polskiego
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego
woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… … Słownik języka polskiego
Freund (Subst.) — 1. Allermanns (Allerwelts) Freund, niemands Freund (jedermanns Geck). – Simrock, 2750; Winckler, X, 16; Eiselein, 185; Kirchhofer, 354; Reinsberg III, 143. Dem Allerweltsfreunde empfiehlt W. Müller: »Willst du der Leute Liebling sein, sei… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Hure — 1. Alte Hure und neuer Wirth scheren am schärfsten. – Winckler, I, 58. 2. Alte Huren, fleissige Kirchgängerinnen. Holl.: Oude hoeren kruipen vlak onder den preêkstoel. (Harrebomée, I, 312.) 3. Alte Huren sind der Buhler beste Boten. – Eiselein,… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
